นิทาน สมภารผูกแมว

 ........ นานมาแล้วแต่ไม่รู้นานเท่าไหร่ มีเจ้าอาวาสวัดท่านหนึ่งมีจิตใจรักสัตว์ โดยเฉพาะแมว ท่านจึงหาแมวมาเลี้ยงไว้ เมื่อเวลาฉันอาหาร เจ้าแมวตัวน้อย ก็จะมาคลอเคลีย สร้างความลำบากใจให้กับพระลูกศิษย์ ที่รู้สึกรำคาญเจ้าแมวน้อย ท่านเจ้าอาวาสจึงหาเชือก มาล่ามแมวไว้ เมื่อแมวน้อยโตขึ้นจนแก่ตาย ท่านเจ้าอาวาสก็หาแมวตัวใหม่มาเลี้ยงไว้เรื่อยๆ และต้องผูกแมวเวลาฉันอาหาร หรือเวลาที่เทศนาสั่งสอนญาติโยมเพื่อป้องกันความรำคาญ จวบจนท่านเจ้าอาวาสมรณภาพไป มีการแต่งตั้งเจ้าอาวาสท่านใหม่ที่ชอบเลี้ยงแมวเหมือนกัน จึงได้ทำปฏิบัติเช่นเดียวกัน ......จนเมื่อเมื่อเจ้าอาวาสท่านใหม่ ที่ไม่ชอบแมว ได้มาครองตำแหน่งที่วัดนี้ เมื่อได้รับรู้ว่าเจ้าอาวาสที่วัดนี้ผูกแมวเวลาเทศนาทุกคน ท่านจึงสั่งให้ลูกศิษย์ได้นำแมวมาผูกไว้ทุกครั้งที่ฉันข้าว หรือเทศนา .................เราเคยคิดมั้ยว่า.....การทำงานบางทีเราเป็นสมภารผูกแมวรึเปล่า ยึดถือการทำงานแบบเดิมๆโดยไม่ได้มีเหตุผล