คุณตาคนนี้ เป็นกังวลมาก เพราะคิดว่าโรงพยาบาลคงไม่มีประวัติแน่ๆ คนที่เคยรักษา หรือรู้จัก ก็เกษียณไปหมดแล้ว ครั้นจะไปตรวจใหม่โรคก็หายแล้ว เลยขอความช่วยเหลือที่กับท่านสาธารณสุขอำเภอ ผมในฐานะผู้รับผิดชอบงานควบคุมโรคติดต่อ ก็เลยถูกเรียกตัวให้เข้าไปหา
คำว่า "บริการด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์" ผมยังเชื่อเสมอว่า มีอยู่ทุกผู้คนในโรงพยาบาลคำเขื่อนแก้ว แต่คนแรกที่ผมนึกถึงคือ คุณมด สมใจ เพียรทำ ผู้รับผิดชอบงานควบคุมโรคติดต่อ ของโรงพยาบาล ทีมงาน SRRT ของเราทีใช้คำว่า "ทำงานแบบไร้รอยต่อ" กันได้อย่างเต็มปากเต็มคำ
ผมโทรหาคุณมดว่า จะพาผู้ป่วยไปพบแพทย์ ที่ OPD ขอให้คุณมด มารับช่วงในการดูแลต่อไปด้วย เป็นไปตามที่ผมเชื่อไว้ คุณมดมารับที่ OPD โรงพยาบาล พยาบาลที่ OPD แจ้งว่า ถ้าใบรับรองแพทย์ ต้องมาช่วงบ่าย ผมมองหน้าคุณมด ได้แต่บอกว่า " รบกวนด้วยนะครับ" แล้วเดินกลับมาที่ สสอ.คำเขื่อนแก้ว คิดในใจ จะเป็นอย่างไรบ้างนะ แต่ลึกๆในใจ เชื่อนะว่า คงจะไปด้วยดี
ติ้ง ต่อง เสียงข้อความจากเฟสบุ๊คดังขึ้น ในหนึ่งชั่วโมงต่อมา เป็นข้อความจากคุณมด ว่า "เรียบร้อยแล้วนะ คุณตาได้ใบรับรองแพทย์กลับบ้านแล้ว"
เรื่องนี้ อาจจะเป็นเรื่อง ธรรมดาๆ แต่ สำหรับผมแล้วมันช่วยย้ำความเชื่อ และความประทับใจต่อโรงพยาบาลคำเขื่อนแก้ว ในการบริการต่อประชาชน
" ดาว มีอยู่บนท้องฟ้าเสมอ
.........แม้ว่า บางครั้งอาจจะมองไม่เห็นก็ตาม "
